Fakty i mity na temat schizofrenii
Fakty i mity na temat schizofrenii
Schizofrenia to niezwykle poważna choroba, która dotyka jeden procent naszego społeczeństwa. Jest to zatem około czterystu tysięcy osób. Warto wiedzieć, że zaczyna się w młodym wieku – najczęściej atakuje w przedziale wiekowym między osiemnastym a trzydziestym rokiem życia. Najczęściej dotyka ona umysły wybitne, subtelne i delikatne, uzdolnione. Chorowali na nią np. Kant, Hegel czy Nietzsche. To pod wpływem tej właśnie choroby tworzyli swe dzieła van Gogh, Munch czy Kubin. Jest to jednak choroba we współczesnym społeczeństwie nieakceptowana. Wiąże się z nią wiele mitów, które rodzą uprzedzenia w stosunku do chorujących. Warto poznać, jakie to mity, aby skutecznie je zwalczać, gdy spotkamy kogoś przekonanego o swej racji w tej kwestii.
Jakie są najczęstsze objawy tej choroby
Po czym poznać schizofrenię? Czym się ona objawia najczęściej? Niestety, pierwsze symptomy bywają niezwykle różne. Są to objawy tzw. pozytywne i negatywne. Objawy pozytywne to nie są oczywiście objawy, które mają pozytywny wpływ na pacjenta. Zaczynają się one w umyśle chorego – to omamy czy urojenia. Drugą grupę stanowią omamy negatywne – wycofanie się, obojętność na otoczenie, marazm. Do tego dochodzą objawy depresyjne: znużenie, brak motywacji. Chory przestaje o siebie dbać, ma poczucie beznadziejności, nie widzi sensu w niczym. Łączy się to z trudnością w koncentracji, lukami w pamięci, brakiem skupienia uwagi na czymś konkretnym. Coraz trudniej przychodzi wówczas także przyswajanie nowych informacji.
Jakie są przyczyny powstawania tego typu zaburzeń?
Przyczyny występowania zarówno schizofrenii, jak i innych zaburzeń psychicznych nie są w pełni znane. Na pewno nie ma jednej przyczyny bezpośredniej. Poza tym naukowcy uważają, że istnieją grupy ryzyka, które cechuje pewna podatność na zachorowanie. Dużą rolę odgrywa tutaj także najbliższe otoczenie – środowisko, w jakim chory się wychował i w jakim dorastał. Z kolei biolodzy upatrują przyczyn w zachodzących w mózgu zmianach. Zmiany chorobowe niszczą szarą sferę w mózgu, co odpowiada za powstawanie halucynacji i urojeń. Z kolei najświeższe wyniki badań podsuwają hipotezę o dużej roli genów w procesie chorobotwórczym. Należy także podejrzewać, że kolejne lata badań przyniosą nowe wieści w tej kwestii.
Rozpoznanie i leczenie
Jak poznać schizofrenię u najbliższej osoby? Przede wszystkim o istnieniu schorzenia decyduje psychiatra, który osobę podejrzewaną o występowanie choroby kieruje na obserwację. Gdy z kolei widocznych symptomów nie ma, warto osobę narażoną na schizofrenię skierować na badanie tomograficzne lub rezonans głowy. Leczenie powinno być skupione na tzw. opiece środowiskowej. Dodatkowo pamiętajmy o tym, że jeśli mamy osobę chorą na schizofrenię w rodzinie, choruje cała rodzina. Wszyscy jej członkowie powinni poddać się psychoterapii, porozmawiać z psychologiem. Najbliżsi muszą wiedzieć o chorobie dosłownie wszystko, nauczyć się żyć z chorym, znać ewentualne objawy i umieć reagować na poszczególne zachowania.
